EDIRNE
Tarih kokuyor rüzgârında Edirne.
Tam ortada Selimiye, eski cami, üç şerefeli
minareler arasından doğuyor nazlı güneş.
Külliyeler hanlar hamamlar,
tarihle yoğrulmuş hamurun.
Tunca, Meriç, Arda’nın vuslatında,
bir direniş, serhatın kıyısında.
Kapıların açılır Avrupa’ya,
nazlı hilâlin özgürlüğün simgesi.
Hatırlatır dosta, düşmana,
burçların, zaptedilmeyenlerin ülkesi.
Verimli ovaların, çeltik tarlaların,
ayçiçeğin, buğdayın, mısırın bereket, bereket.
Can veriyor tarlalara yer altı suların.
Kaç kez esir alınmak istendin,
kaç muhasaraya direndin.
Askeri tabyalarınla, zaptedilmez bir kaleydin.
Balkan Harbi’nde aç susuz altı ay direndin muhasaraya.
Tüm dünya hayran oldu,
büyük kumandan Şükrü Paşa’ya.
Onun kılıcı alınamazdı elinden,
iki damla yaş düşerken gözlerinden.
Ne yangınlar gördün, ne yıkımlar.
Düşmedi yine de kalen, geldiği gibi gitti düşman.
Her yıkımdan bir iz vardır, esen poyrazında.
O yüzden sert eser rüzgârın.
Ah Edirne!
Doğduğum, büyüdüğüm şehir,
minarelerinin gölgesidir huzurum erincim.
Edirneli olmaktır, gururum, sevincim.
