DURAN ZAMAN
Yaşlı adam olduğu yerde kalakaldı. Bir an nerede olduğunu unuttu. Etrafına bakındı. Akşam karanlığı bastırdı bastıracaktı. Ardına bağladığı ellerini beline destek yapıp şöyle bir doğruldu. Zaman durmuş, hayat akışını kaybetmişti adeta. Yılgın yılgın bakındı.
Birkaç adım attıktan sonra tekrar durdu. Omuzlarına ağır gelen paltosuna aldırmayarak çok ilerilere dikti gözünü. Hayal meyal genç yağız bir delikanlı belirdi gözlerinde. Birde saat üçü hatırlıyordu. Beyninin her köşesinde, saat üçü gösteren köstekli saatler vardı. Hayal meyal de keçiler falan canlanıyordu. Fakat bulunduğu yere neden geldiğini, orada ne yaptığını bir türlü hatırlamıyordu. Hayal meyal keçileri mi yoksa koyunu, kurdu kuzuyu mu otlatıyordu neydi. Son hatırladığı da saatin üç olduğuydu. .
Daralan yüreğini rahatlamak için derin bir nefes aldı. Sise teslim olan gökyüzüne baktı sonra. Hafiften cılız bir ışık hüzmesi döküldü önüne. Adeta yolunu aydınlattı. Kurumuş otların arasından yön tayin etmeye çalışırken ardından seslenen oğlunun sesiyle irkildi.
