CORTİNA
Sen konuştuğun zaman
Dünya düzelecek sanmıştım
Hakikat meydana çıkıp sepilecek
O yağan çisi çisi kırkikindi
Günlerce aralıksız sürecek sanmıştım
Bütün acıları yıkayıp götürecek...
Oysa kötülük,çok yıllık bir bitki
Çekmedi kökünü toprağımızdan
Her yıl yeniden çiçeklendi
Tanrı sözcükleri ayırmadı nedense
Nedense sırasıyla göndermedi sureleri
Cortina öncesi
Bizim en güzel dansımız
En güzel sevabımızdı
Şimdi içimizden başlayan sokaklarda
Alıştık haramın tadına ve kokusuna
Sen sustukça
Benim yüreğimin aydınlığı vuruldu
Çürüdü sözcüklerin meali
Kalbindeki aşk çıkarıldı otağından
Bir dünya göçmeni artık
Bütün sevmelere muhacir
Şimdi bardağına kan dolduran tacir
Bir ulum yarattı bundan
Dudağının ekşi erik kokusundan
Girdiler özeline ruhumuzun
O sihirli kokumuzun
Buldular izini ve dağıttılar.
Göğüslerinin diriliği konuşuldu önce
Dudağının masumluğu
Figüratif resimlere konu edildi
Sustun, odalar dinledi sesini
Koltuklar ve koltuk örtüleri
Her insan kendi ruhunu soyuyor
Tanrı öyle istiyor belli
İçinde birikenleri
Bir bir döküyor bellek
Felek denen dönek
Yaşama saplanmış mermi
Sızısı öyküler, şiirler yazdıran
Kemiğe dayanmış bıçak
Sen sustukça yarı çıplak İzmir
Bayılıp bayılıp düşüyor sinirden
Haftada üç gün hastanede kalacak
Sen sustun
Ağaçlar bahçelere kapandı
Çiçekler çitlerin arkasına
Derisi pul pul kavladı günün
Ölümün o kuru ağacı bozkırda
Yeni bir infaz için
Hazır tuttu kendini
Sen sustun
Cortina yineledi davetini
Bense aşk dönecek sandım
Dönecek ve süpürecek külleri
Gülleri sulayacak ellerin
Ve seni kutsayacak
Şehrin muhtelif yerleri.
