BOYUT
Bütünsüz bir andır seni düşlemek
Zaman içine zamanı sığdıran
Boyutlar değişir senin arzunla
Evren içine evreni sığdıran
Düşünce ki zihnimin tenhasında
Karıncalar beynim her defasında
Muhabbet pınarın sulardı her dem
Kıt günlerimin susuz tarlasını
Yutağıma saplanır ömür boyu
Sonsuzluğa yönelen bakışların
Eski bir sokak şehrin köşesinde
Güneş doğarken zaman neşvesinde
Bir de bulabilsem o eski demi
Parçalanmış aynada suretimi
Bir hamaldır vicdan yükü ezdiren
İnsan değil mi insanı bezdiren
Acı tohumlar fidanlaşır birden
İki kirpik birbirine değince
Mevsimlerin değişmesi gibidir
Yoktan yeşerip kuruyan insanlar
