AÇIL SUSAM AÇIL
Uzun bir yolculuğun sonunda hayli yorgun düşen yaşlı çift; soluklanmak için vardıkları kapının ziline defaatle basmalarına rağmen ne yazık ki kapı açılmadı...
Yaşlı adam birden; "Açıl susam açıl." dedi.
Kapı açılmayınca, yaşlı teyze eşine baktı ve kahkahayı bastı:
- Bu kaçıncı kapı oldu önüne gittiğimiz ama hiçbiri açılmadı. Neden açılmıyor bu kapılar bize? Nasıl bir günah işledik biz?
- Umutsuz olma, sitem veya isyan da etme. Unutma ki, kapanan kapıların ardında açık kapılar mutlaka vardır. Kapanan her kapı; açılacak yeni kapıların işareti belki de müjdecisidir, dedi yaşlı teyze.
- Çok yoruldum; hem gönlüm yorgun hem de dizlerimde derman kalmadı. Sanırım iyi bir dinlenmeye ihtiyacım var, dedi yaşlı adam.
- Ben bittim demeden, Allah yettim kulum demez belki de. Kimbilir hala zamanı dolmamıştır açılacak kapıların ya da doğru anahtarı henüz bulamadık belki de. Sen de biliyorsun ki, her anahtar her kapıyı açmaz, dedi yaşlı teyze.
- Galiba haklısın. Hayat, bir öğretmen gibi bıkmadan usanmadan öğretmeye devam ediyor. Yalnız ne yaşa ne de konuma bakıyor. Öğretme konusunda acıması yok, hiçbir zaman da olmayacak ve mutlaka öğretecek öğretmesi gerekenleri. Hayatın merhameti de böyle, dedi yaşlı adam.
- Ne düşünüyorum biliyor musun?
Yaşlı adam gülümseyerek:
-Ne düşünüyorsun bakalım başımın tatlı belası?
Yaşlı teyzenin yanakları al al oldu. Mahcubiyetin verdiği bir utangaçlık belirdi yüzünde ve utana utana:
-Hayat bizi yorsa da, kapılar bize açılmasa da, biz en güzel kapıları açmışız birbirimize, dedi ve gülümsedi.
Yaşlı adam:
- Öyle mi? O halde neden dışarıda kaldık. Söyler misin bana tatlı belam?
Yaşlı teyze:
- Hayatın zorlukları karşısında hangi gün gönül kapılarımızı birbirimize kapattık? Hangi gün birbirimize teselli ve şifa olmadık? Zorluklar, bizi birbirimize daha çok bağlamadı mı?
Sevginin ilahisi, bir ışık gibi yaşlı adamın yüzünde parladı ve; "Sen, benim bu dünyada başıma gelmiş en tatlı şeysin. Sığınabileceğim en güvenli, en sevgi dolu ve en merhametli gönül evimsin" dedi.
Yaşlı teyzenin yanakları bir kez daha al al oldu ve yine utana utana; "Bir seni sevdim, hep seni seveceğim. Sensin gönlümün tek sahibi" dedi.
El ele tutuşarak yürümeye devam ettiler hayat yolunda…
Belki bir gönüle girmek kolaydı ama o gönülde kalmak büyük bir olaydı...
Editör: Serhan Poyraz
