Yaklaşık yüz yıl önce Albert Einstein’in ortaya attığı “Her şey enerjidir ve her şey yalnızca bundan ibarettir.” dediği kuramını bilirsiniz. Dönemi itibariyle ütopik görünen bu düşünce, bugün bilimin ana konularından biridir. CERN’de yapılan araştırmadaki ana konu da buydu: Higgs bozonu diye adlandırılan ve kütlelelerin belli yerlerde toplanmasına neden olan bağ nedir sorusu.
Aslında evrenin tamamı tek bir şeyden mamuldür. Güneşlerin, gezegenlerin, gezegen üzerindeki canlı türlerinin veya bitkilerin birbirinden ayrı gözükmesi sadece görsel bir algıdan ibarettir. Enerji boyutundan baktığınızda evrendeki her şey aslında tek bir gövdenin uzuvları gibidir. Örneğin bir elmanın hangi tarafından keserseniz bir elma parçasıdır ya, evrenin de içindeki hangi nesneye bakarsanız aynı evrendir. Biraz daha açarsak. Evinizdeki halı atomlardan oluşmuştur ama yumuşak bir dokudur. Koltuğunuzun ahşabı da atomlardan oluşmuştur ama halıya göre daha serttir. Sehpanızın üzerinde duran metal kül tablası daha serttir çünkü orada enerji daha yoğunlaşmıştır. Neticede odanın içindeki her şey enerjidir ve kimi yerlerde biraz daha fazla kümelenmiştir. Tıpkı gezegenler, güneşler gibi…
İş hayatımda defalarca tecrübe ettiğim ve bir daha olmasın diye de dua ettiğim bir konu vardır. İşini yaptığınız şahsın enerjisi kötü ise bu işine yansır. Aynı işi bir başkasına yaptığınızda, aynı malzemelerle, aynı ekiple, aynı mesaiyi kullanarak, tereyağından kıl çeker gibi bitirirsiniz ama enerjisi kötü şahsın işi söz konusu olduğunda iş elinize yapışır. Her yerde bir aksilik çıkar.
Daha önce defalarca işlerini yaptığım bir geniş ailenin o zamana kadar tanışmamış olduğum bir tanıdığına yönlendirildim. Evlerinde yapılması gereken iş var. Daha malzeme seçiminde eşler arasındaki uyumsuzluk ortaya çıktı. Renk seçiminde uyumsuzluk biraz daha büyüdü. Evin kızına danışalım dendiğinde kız odasından çıktı, oturduğumuz masaya kadar geldi, göz ucuyla renge bakıp tekrar odasına gitti. Giderken sadece zor işitilir bir sesle “Eh! Olabilir.” dedi.
İşe başladığımız andan bitirinceye kadar bütün iş hayatım boyunca yaşadığım kadar aksilik yaşadım. Gizli bir el âdeta işte aksilik çıkarmak için bizimle oynuyordu. Montaj esnasında vatandaş işi biraz daha ileri götürüp kapak aralıklarını elindeki bir kartvizitle ölçmeye, bir fenerle bütün montaj yerlerini kontrol etmeye başlayınca elemanlardan biri “Abi,” dedi, “işleri biraz kolaylaştırmak lazım. Bu kadar da kasmaya gerek yok.” “Olur mu,” dedi şahıs, “tam tersi zorlaştıracaksın.” Bunu söylerken gözlerinde ki ifadeyi gördüğümde işin üzerine sinen o sıkıntının nereden geldiğini de anlamış oldum.
Şimdi burada kuantum yasalarına girip olayı dağıtmak istemiyorum fakat kısaca şunu söyleyebilirim. Hayatınızdaki her şeyi siz belirliyorsunuz. Talep ettiğiniz sürece, enerjiniz evrenin enerjisiyle beraber hareket ediyor ve talepleriniz yerine geliyor. Eğer evrenin ruhuna ters bir talebiniz varsa yani bu talep zorluk çıkarmak üzerine ise bu sefer evrenle ters düşüyorsunuz. İticilik dediğimiz şey de tam orada başlıyor.
Gözlemlerime göre söylüyorum, bu durumu ilk önce çocuklar ve hayvanlar hisseder. Dikkat edin, kimi insanların yanında çocuklar ağlamaya başlar ve genellikle hayvanlar saldırganlaşır. Bana göre bu, ortamdaki enerjinin değiştiğinin hissedilmesiyle alakalıdır. Bunu kimi zaman bulunduğunuz ortama yeni birinin girmesiyle de hissedersiniz. İçinizdeki enerjinin dalgalandığını, damarlarınızda o ana kadar düzgün akan nehirlerin kabardığını, yüreğinizi bir şeyin sıktığınızı hissedersiniz. Ne zaman ki alışkın olduğunuz ve uyum sağlamış olduğunuz ortama kendinizi atarsınız, işte rahatlık da kendini yeniden göstermeye başlar, enerjideki dalgalanma durulmuştur.
Unutmayın hepimiz evrenin parçasıyız ve evrende enerjisini yitirmiş güneşler hariç hiçbir güneş veya gezegen kendi yörüngesinden çıkıp başka güneş veya gezegenlere müdahale etmez. Birbirleri açısından, varlıkları bir düzeni korumak içindir, bozmak için değil.