Okumak için gittiği kumar cennetinde kendisine bir söz veriyor; "Asla kumar oynamayacağım…"
Kaldığı yıllar boyunca da bütün ilgisini okuluna veriyor. Ülkesinden bir arkadaşı kendisini ziyarete geldiğinde“beni kumar oynanan yerlere götür” diye ısrar edince,
-Tamam diyor, götürürüm ama bir şartla. Cebindeki bütün parayı bana vereceksin bende duracak. Çünkü kendini kaptırıp kumar oynamaya falan kalkarsın. Geri döndüğümüzde paranı sana tekrar geri vereceğim..
Gittikleri yerde okuldan tanıdığı arkadaşı da var. İkisini beraber bırakıp “ ben şimdi geliyorum diye ayrılıyor” aradan uzun bir zaman geçiyor, geri döndüğünde arkadaşlarının merakla kendisini beklediğini görüyor. Okul arkadaşı kendisini bir köşeye çekip,
-Nerede kaldın? Diyor seni merak ettik.
-Ben çok kötü bir şey yaptım, kumar oynadım ve bütün parayı kaybettim.
-Arkadaşının parasını da almışsın?
-İşte ben o parayı kaybettim…
Sadece bir adım, önünüze çizilmiş olan çizginin öbür tarafına geçmeniz için sadece bir adım yeterlidir. Hastalığın bünyede yayılması, sütün mayalanması, etin kokması, suyun buz tutması, sadece bir adım ötededir. Bir adım ötededir bir duygunun aklınızı esir alması, bir hissin ruhunuzda yayılması.
Ve birileri o bir adımı atmamak için bir ömür boyunca kendiyle savaşırken, birileri çizginin öbür tarafına düşeceğiniz o anı kollar, o bir adımı bekler.
"Çizgisini hiç bozmadı" diye övülenler ile kabahatlerinden dolayı üstleri çizgiden geçilmeyenler çizginin iki yüzünde bir adım için beklerler. Zaten imtihan da tam o çizginin üzerinde başlar.
Yıllar önceydi, arkadaşlar biriyle ihtilafa düşünce bir ceza verelim diyorlar. Planı hazırlıyorlar, bir araba bulacaklar sonra kahvehanenin olduğu sokağa gidecekler. Aracı süren bekleyecek diğerleri kahvehaneye girip bahsi geçen şahsı dışarı çıkaracak sonra da pataklayacaklar. Sonra arabaya binecekler ve uzaklaşacaklar.
Planın birinci ayağı tamamlanıyor aracı süren beklerken diğerleri kahvehaneye giriyor, şahsı dışarı çağırdıklarında bütün kahvehane ayaklanınca bunlar dışarı fırlıyor ama araç yok. Bütün kahvehane milleti bunları pataklıyor…
İşin içeriği sonradan anlaşılıyor. Araçta bıraktıklarının o arada araba sürme sevdası depreşmiş kafasına göre çekip gitmiş. Bizimkiler kahvehane esnafından yediği dayağın acısını çıkarmak için bu sefer şoför olanı bulup onu pataklıyorlar. Ben gördüğümde kaşı gözü dağılmıştı ama durmadan gülüyordu.
-Niye gülüyorsun yahu bu gülünecek bir şey mi?
-Hiç sorma bunu hep yapmak istemiştim…
Yüzünde yediği dayağın izleri ama gözlerinde istemek ile yapmak arasındaki o çizgiyi aşmış olmanın verdiği sinsi pırıltı vardı. Günahın, yargıların, hükümlerin, reddedilmelerin, ayıplanmaların bütün baskısına rağmen içindeki kışkırtıcı duyguya uymanın ve yapmış olmanın o tuhaf parıltısı.