YILMAZ PİRİNÇÇİ ve AŞKIN EN HALİ -1 ŞIMARIK PAPATYALAR
Şair Yılmaz Pirinççi, 1965 yılında Batman’da doğdu. Çocukluğu, ülkenin iki farklı sayfası gibi Batman ve İstanbul’da, en doğu ve en güzel batı arasında geçti.
Ön lisans dahil Batman’da okudu. Petrolün yarattığı bir şehrin kozmopolit yapısında, o şehrin yerlisi olmanın insana kazandırdığı çok şey olduğunu deneyimledi.
Bulgaristan göçmeni bir kızın saçlarında öptü ilk hüznünü. Sonra, şiir yapıştı yakasına hayatı boyunca. Makine teknikeri oldu. Ülkenin jeolojik haritasını çıkaracak kadar gezdi, bütün Türkiye’yi.
Yetmedi, yirmiye yakın ülkenin coğrafyasında iz sürdü. Şimdi; “kurban oluruz” dediğimiz Türkiye’de yine petrolün ve o güzel insanın izini sürmekte...
Altı çocuğu, dört de torunu var. Bir de, bin beş yüzü aşkın, iyi ki yazmışım dediği şiirleri...
Bulgaristan göçmeni kız ne mi oldu?
Hemşireydi en son bildiği. “Yaşıyorsa eğer, torun sevmekle meşguldür” diye düşünmektedir.
Yılmaz Pirinççi’nin; “Aşkın En Hali-1 Şımarık Papatyalar” isimli şiir kitabı, Eylül 2023 yılında Emre Yayınları’ndan çıktı. Yüz altmış sayfa. Baskısı, kapak tasarımı çok şık ve içinde yüz elli sekiz uzun dizeli şiir yer alıyor.
Şunu ifade etmeliyim ki, gün geçtikçe elime daha nitelikli kitaplar ulaşıyor. İnanınız, hepsi birbirinden kıymetli ve edebi değeriyle, niteliğiyle, kavramsal netliğiyle, dili kullanma becerisiyle insanı şaşkına çeviriyor. Nitelikli eserleri okudukça, düşüncelerim daha da belirginleşiyor, mutlu oluyor ve gelen eserleri keyifle okuyup inceliyorum. Her şeye daha olumlu, daha hoşgörülü bakıyorum. Biliyorum ki, iyi bir şiir, insanın yaşamını zindelik içinde harmanlayan koca bir hikâye gibi çıkar insanın önüne...
Aşkın En Hali-1 Şımarık Papatyalar’ı okudum, inceledim, notlar aldım ve sizler için yorumluyorum.
Yılmaz Pirinççi için ilk söz; iyinin ötesinde çok iyi bir şair.
Dili abartmadan, olgun ve tutumlu kullanması, sözcük seçimleri, estetik, ses uyumu, sesleniş, kurgu düzeneği ve şiir altyapısıyla güçlü bir şair. Şiir yazmasını bilen şairlerden. Şiirleri, insanı dinlendiriyor, rahatlatıyor, içinizdeki duyguları birden değiştirip sıcacık, sevgi dolu, daha hoşgörülü, daha mutlu zaman dilimine taşıyor. Bununla yetinmiyor, hemen her okuyucu, dizelerinde kendinden bir şeyler buluyor. Hasretini, özlemini, aşkını sanki o dizelerde yeniden yaşıyor. Kendi adıma, o dizelerde kendimden çok şey buldum. Sevindim, mutlu oldum ve bir süre, zamanın çok ötelerine; o ince kırılgan çizgilerine gittim.
Dizelerde, gençliğimle yeniden tanıştım, zamanın o farklı dilimleri bende yüklü duygular uyandırdı. Şiirlerinde, insanı rahatlatan bir duruluk bir gölge gibi peşimden geliyor.
Sizin adınıza, sanki en sevdiklerinize söyleyeceğiniz ama içinden bir türlü çıkamadığınız, o büyülü sözcükleri dizelerinde fısıldıyor.
Geleneksel kalıbın dışına çıkan üst kurgulu şiir sözcükleri, dizelerde küçük esintilerle başlayıp adeta fırtınalar estiriyor. Sözcük seçimleri yerinde, uyumlu ve okuma kolaylığıyla neredeyse kusursuz bir akışla, sevgiliye derin bir tutkuyla sesleniyor. Dizeler sıcacık allı pullu duygularla, şırıltılı küçük ama mutlu bir dere gibi akıyor ve sonra mavi göklere yükseliyor.
Yılmaz Pirinççi diyor ki; “Şiir satılacak bir mal değildir. Duygudur, düşüncedir. Hissettiklerinizin evrensel yansımasıdır.”
Tamamıyla katılıyorum, yerinde söylenmiş bir söz. İyi şairler için söylenmiş sözümü yineliyorum; “Bırakınız, sevgiliye şiirleri Yılmaz Pirinççi yazsın. Alkışlar sizin için efendim.”
Yazımızı, şairin dizeleriyle sonlandıralım.
Kirpiklerinin ucunda asılı kalmış
Bir damla hüzün
Dilimde tuz yangını
Seni gözlerinden öpmek
Bu memleketi öpmek gibi
Sevgiyle kalın.
