DOKUZ KUTLU ZİYNET
Usulca göz kırpıp hayattan giden
Dokuz göz kamaştıran ziynet
Dokuz kat safir mavisi
Mümbit gök doruğunda.
Kutlulanmış minval, zümrüt kümbet
Kıdemin zirvesindeki dokuz beden
Ki yatıkken bile daha dik durmakta
Cümle kibir ehlinden.
İbretlik
Bu çağlar aşan kudret.
Biz kahırla zebun
Biz nefissizce ölmeye mahkum
Bir dünyalanış ki alabildiğine sefil..
Nefesimiz, suskunluğumuz kadar durgun
Kalpler, baharata batırılmış kalpler!
Atıyor ama yumuşak değil;
Sızılı ve zibil kokusu yoğun.
Taşı yankısını içimdeki patlamanın
İsyanın feryat tomarını,
Nil kadar hıçkırıklar bohçamda
Ey mahçup yel, durma!
Yırtılırcısına düğümlenişler taşı,
Bitmeyen firavun diyarına.
Yerle bir olacak ahlarla
Keyfe keder tahtı ..
Bıktım artık sahte avuntumun
Sert kumaşını boyamaktan.
Üzerinde şehadetten urba
Kefensiz dokuz gül can..
Heybeleri Eden ırmakları,
Omuzlarında kutlu arma.
Mazlumluk aslında;
Güçlü gitmek onurla,
Yaradan dergahına.
Biz kanımızda boğulurken,
Onlar dört nala sonsuzluğa.
Her kanlı ay çıkışı Mısır'da
Kentlerin makus göğünde;
Bir ulvî marş, apak bir ilahi;
Kimine hüzün, kimine şeref
Korku salan kimine..
Ateşlenmiş vicdanlarda çoktandır fünye..
Başka ne var;
Bir annenin gözyaşı kadar, rölyef;
Mağrur, acısı kadar babanın
Çürümüş ruhu kurcalayacak
Sökecek yüzlerden yüzü,
Dökülüş pile pile
Şeytan eli, cilalı tuzak
Şahlanış vakti,
İnsanlık manipüle..
