Dilenci

DİLENCİ

Hep kavga gürültü âleminde büyümüşüz
Her soğuk kara kışta mantosuz üşümüşüz
Bazen  yırtık ayakkabı ile hayaller kurarak 
Biz nice yolları yalnız başına yürümüşüz

Çocukluktan kalma bizde o hüzünlü eser 
Hiç gösteremedik  ne cesareti ne de direnci 
Yüreğimize vurdu  her sözde  Balta ile  keser 
Sahipsizlikten  el açıp olmuşuz biz dilenci.

Hayatın renkleri sarı mavi mor yeşil iken 
Hep kırmızıya boyandı elime batınca diken 
Her söze inanıp uğurladım gönül misafirini 
Dönerim dedi ama bir daha dönmedi giden 

En güzel zamandan kalma bizde beklemek
Hiç gösteremedik ne cesareti ne de direnci
Tek servetimiz oldu dert üstüne dert eklemek
Çaresizlikten el açıp olmuşuz biz dilenci

Aşk ile  yürekten gönülden sevdik adam gibi
Hep sırtını dönüp gidenler  düşman oldular
Nakş eden gönülde bulanık oldu suyun dibi 
Her berrak  suda  çamurdan  pusu kurdular 

Çok eskilerden  kalma bizde yaşarken ölmek 
Hiç gösteremedik ne cesareti ne de direnci
Kitabımızda yazmazdı sözümüzden  dönmek 
Aşkın eserinden el açıp olmuşuz biz dilenci

Küstürdüler aslında yaşamaktan da bizi 
Bazen mecealin de  kalmaz hiç yaşamaya
Ne mutlu eder bilmem ama bu alemde sizi
Bazen izahı,da olmaz gelmek için aşamaya

Bu kadar yol katettik bulamadık çıkış  yolu 
Hiç gösteremedik ne cesareti nede direnci
Gönülde şaşırdık nedense hep sağı hep solu 
Başa döndükçe el açıp olmuşuz biz dilenci
Her anıda birikir gözümüzde yaş dolu dolu 
Beyaz mendille el açıp olmuşuz biz dilenci