ŞİİRDEN ÖTESİ OLMAYAN AKŞAM
Sözü bitirdim
Işığa koşuyorum bundan gayrı
Göz sırrını geçirip bir çemberden
Aşkın hutbesini dolayıp dilime
Makamı yüksek bir minberden
Son kez hıçkırırken feryadımı
Sözü bitirdim senden gayrı.
Çıkar gönlümü ey, en güzel cellat!
Hülasalar arasından sehpaya
Bir kement at gönlümün boynuna!
Hayat koca bir hiç, hicran oluklarında
Her feryat koca bir ifrat
Ve yığınla ağlayış, parçalanan yoklukta.
Sessiz bir ‘’hu’’ya düş, artık yeter!
Ey şiirden ötesi olmayan akşam!
Bir yaşmak dolamalıyım artık yüzüme,
Kör adımlar yön vermeli ömrüme
Hizasını kaybetmeli sigam,
Ne keramet ne gaipten bir fer,
Serin bir vecde düş, artık yeter!
İsyana bir kala yenik düşsün bu gam
Açılsa da ölümcül yaralar goncam üstüne.
