MAHCUPÇA BİR ŞİİR
En pak haliyle düşmektedir kar taneleri,
Ben elimi bulayasıya kaşlarına
Dem ile demlenip
Aklaşarak ak ile
Mahçup gülen yüzler çizmekteyim
Kar yığınlarına.
Ne güzel de simleşir,
Kışa nakşedilir muhteşem bir tablo gibi güzelliğin.
Bende ben bırakmaz bu gidişle,
Utangaç ama narin evreleri,
Ölçüsü olmayan o mavicil derinliğin.
Tüm kodlarını sevmelerin,
Ölüp ölüp dirilmelerin
Bu halüharap savruklukta,
Bir bir çözmekteyim, çözülmekteyim.
Şairler bağdaş kurmuş ...tömbeki
Hay Allah, böyle mi şiir olur bir kadın!
En umarsız travmalar için terapi.
Sessiz bir şarkı sanki mahçup bakışların...
Aşikar ki
Gözlerinde uyaklanmakta mısralar
Her şair bulmakta sende kendi başat şiirini
Her bestekar notasının
Her sazende mızrabının ahengini sende,
Bir tek sende yüceltmektedir.
Tut ki
Ben divane, sonuna dek deli
Hay Allah ki kış,
Senin mahçup ellerinde
En güzel karları eritmektedir.
