KALMADI
Seni yaza yaza bitiremedim kelimelerle.
Kalemde mürekkep, dilde söz kalmadı.
Çok anlamlar yükledim bütün cümlelerle.
Bir dünya sözleriminde bir önemi kalmadı.
Sabırlar diledim yıllarca kolay mı yanması.
İnsanlıktan çıktım, benliğimde öz kalmadı.
Yetmedi mi kalbimin parça parça olması.
Başta dökülmedik tek tel saç bile kalmadı.
Biliyorum çare değildi amma çaresizdim.
Gözümde akacak bir damla yaş kalmadı.
Sensiz yaşamak mı inan candan bezdim.
Gözümde dünyanın bir zerre kıymeti kalmadı.
Bir pervane gibi döndüm ben yana yana.
Dizlerimde derman, başımda akıl kalmadı.
Yokluğunun acısını içtim ben kana kana.
Zehir oldu herşey ağzımda bir tat kalmadı.
Bir volkan misali alev alev yandım durdum.
Söndüm şimdi bir avuç külüm bile kalmadı.
Bilsen senli, benli, bizli ne hayaller kurdum.
Bir fırtına esip savurdu tozu bile kalmadı.
Şu bahtım bir gülmedi dilim hep ahuzarda.
Seni beklediğim yollarda izin bile kalmadı.
Mutlu olamadım ne düğünde ne bayramda.
Gönlümde sevinç yürekte heyecan kalmadı.
Can özüm göz bebeğime topraklar sarılmış.
El açtım ezberlemediğim dualar kalmadı.
İmkansız sevdalar hep mahşere kalırmış.
Bu yalan dünyada hiçbir umudum kalmadı.
Kara sevda neymiş öğrendim sayende.
Haram oldu uykular gözler de fer kalmadı.
Hiçbiri benzemezmiş aşk denen derde.
Bahçemde güller soldu dalında bülbül kalmadı.
Bir şelaleydim gürül gürül şevkle çağlayan.
Derde deva için bir yudum suyum kalmadı. Bir tek sen vardın beni hayata bağlayan.
Sen gittin ya tutunacak bir dalım kalmadı.
Seni özlemekle geçti şu biçare ömrüm.
Artık bir nefes bile alacak gücüm kalmadı.
Yine severdim inan bir ömür daha gülüm.
Lakin tenimde can, canımda ömür kalmadı.
