BEN ÖLDÜĞÜM ZAMAN
Gök gürlesin, ben öldüğüm zaman.
Çiçekler, gözyaşına doyana kadar,
Bulutlar ağlasın, bulutlar ağlasın...
Ben öldüğüm zaman,
Haberimi rüzgarlar duyursun!
Uğuldayan pencereler ağıt yaksın.
Söyleyin artık kimse beni,
Pencere köşelerinde beklemesin...
Ben öldüğüm zaman,
Bingöl'den bin Fatiha gelsin!
Yüzen adalardan biri kabrim olsun.
Karlıova'nın beyaz örtüsü ile
Kapatın mezarımın üstünü.
Serin serin, derin derin bir sızı kalsın,
Ziyaretime gelen kalplerde...
Ben öldüğüm zaman!
Doğmamış çocuklarım kadar,
Görünmez, bilinmezim artık..
Mümkünse babam hiç duymasın,
Ötelerde anlasın öldüğümü...
Ben öldüğüm zaman!
Borçlarımı;
Gülüşlerimi çalan hırsızlar ödesin..
Mirasımı aç gözlülerin gözüne sokun.
Varsın ben öküz olayım, yeter ki;
Bütün iğrenç ortaklıklar bitsin.
Adım verilsin öldüğüm gün,
Doğan tüm bebeklere!
Ölümüme bedel birkaç gün daha,
Müsaade edilsin kelebeklere...
Annemi tanıyan kadınlar,
Kavuşma türküleri söylesin.
Öksüzler sevinsin vuslatımıza...
Ben öldüğüm zaman!
Sahte gülüşlerden kaçan,
Bir yalnızlık şehidi sayın beni..
Ama yine de yıkayın bedenimi.
Rahmet rengi siyah bulutlar gibi
Simsiyah yapın kefenimi..
Ama unutmayın!
Apak, bembeyaz,
Yemyeşil bir diyara gittiğimi..
Mezar taşıma değil, aklınıza yazın!
Yalan dünya, fani dünya, bitti dünya!
Ben öldüğüm zaman...
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
