BABALAR HİÇ ÖLÜR MÜ
Ben daha sekiz yaşında bir çocuğum,
Senin ellerin neden soğuk baba?
Her gün öptüğüm yüzün buz gibi
Bu nasıl bir uyku ki hiç uyanmıyorsun?
Babalar hiç ölür mü?
Yatmadan önce kim beni öperek uyutacak,
Kim bana masallar anlatacak?
Masada tabağın neden eksik baba?
Neden kimsenin yüzü gülmüyor?
Ayakkabın duruyor hâlâ ayakkabılıkta,
Montun portmantoda asılı...
Uyanınca gözlerim seni arıyor,
Neredesin baba?
Ben daha sekiz yaşında bir çocuğum;
Kim benim saçlarımı okşayacak,
Dizlerine oturtup sevecek?
Araban duruyor kapıda,
Direksiyonda yoksun artık sen baba!
Kim beni okula götürecek,
En sevdiğim dondurmayı alacak?
"Baban öldü" diyorlar,
Babalar hiç ölür mü?
Sen toprağı çok severdin,
Ekip biçerdin.
Bir zeytin ağacının altında
Öyle güzel gülümserdin.
Kim beni omzunda gezdirecek baba?
Ben nasıl sensiz büyüyeceğim?
Bir yanım hep eksik baba!
Ben daha sekiz yaşında bir çocuğum.
Ne olur, her gece rüyalarıma gel baba!
Toprak niye bu kadar güzel kokuyor baba?
Yoksa içinde sen olduğun için mi?
Kokunu çok özledim be baba,
En çok da omzunda uyumayı,
Yatağım çok soğuk; üşüyorum baba!
"Seni bir daha gelmeyecek" diyorlar;
Ama onlar sekiz yaşında bir çocuğun
Bir saniye bile babasız duramayacağını bilmiyorlar.
O gün evimizden bir kuş uçtu baba!
Sonrasında sen gittin...