YURDUM SENSİN
Yer yön duygum zayıf benim. Bir gittiğim caddeyi bir daha bulamam mesela bir bulduğum evi sormadan bir daha bulamam.
Kocaman şehirlerde nokta gibi hissederim kendimi cok zaman. Yok olurum, kaybolurum bulamam hiç bir yeri. Ama milyonluk nüfusun içinde seni gözü kapalı bulabilirim. Kokunu ezber ettim, yüzünün her kıvrımını ezber ettim, ellerin yer etti dimağımın en güzel yerine.
Yolumu kaybetsem, gözlerim kapalı ayaklarım beni sana getirir.. Dinlediğim her ezgide, okuduğum her kitapta senden birşeyler var, beni alıp benden götüren birseyler var...
Dört duvarın yok, kapın yok, penceren yok, kaneviçeden işleme perdelerin sedir örtülerin yok, çatın yok, dumanı tüten bacan yok ama evimsin işte...
Yüreğinden sevdiğin insan sana ev değil memleket olur. Sen benim memleketimsin. Sen, dünya rızkından bana verilmiş en güzel nimetsin... Benim, bana belki iyi gelir diye gideceğim kimsem yok senden başka.
Kimseye bir derdimi anlatamam ben. Kimseye ne hüznümü ne mutluluğumu diyemedim hiç. Ama sana balkondaki boynu bükük ıtır çiçeğini neden çok sevdiğimi dahi anlatasım var...
Ve kimsenin derdine ortak olmak istemezken, kimsenin yarasına merhem olmak istemezken senin her derdine deva ben olayım istiyorum... Ve her derdime sen deva ol istiyorum. Hayatının her mevsimi kış olan insanın hayatına ancak bir insan getirebilir baharı. Benim baharım sensin, senden öncesi kara kış..
İnsanlar sevmeyi yanyana olmak sanıyor oysa sen benim uzaklarda atan kalbimsin. Bazı insanlar ezelden aşinadır birbirine. Hissi kâblel vuku deyiveriyor dilim. Buluşmaları geç olur belki güç olur ama buluşunca olan kavuşmalar da geçmişe kefaret olur. İnsan bilemiyor aşina olduğu ruha ne vakit denk gelir.
Hem ne demişti Cemal Süreyya "Uzaktan sevmediyseniz birini, hiç sevdim demeyin." Bazen kelimeler de yetmiyor anlatmaya her şeyi. Zaman da yetmiyor yaşamaya... Yahya Kemal, bir kelime için yirmi beş sene beklemiş ya şiirini, işte sen o kelimesin...
Seni gördüğüm vakit içimden dedim ki işte yaşamak istediğim şehir. Evim, yerim, yuvam, yurdum işte... kirpiklerinde bozkır manzarası da var üstelik. Kalbimdeki yerin kalbimden büyük. Dönüp dolaşıp sana gelince anladım ben özgürlüğün aşk olduğunu... Dünyanın da bir imtihan yeri olduğunu seni tanıyanca bir kez daha idrak ettim. Bir imtihandır geldi geçiyor..
Aylardan, günlerden ne? Saat bilmem kaçı kaç geçiyor. Sabret diyorum Allah var hepsi geçiyor..
Vuslatın bahtında sabır saklı. En çok da sabrını sevdim. Her derdine bu da imtihan diye sabredişini sevdim. Boynunun lale gibi bir yana eğik oluşundan sebep en çok da laleri sevdim senden sonra. Yoksa ki nergis severdim ben, ıtır severdim, kır çiçeği severim, papatya severdim. En çok da gelincikleri severdim... Olur da gelin olursam gelinliğimin süsü olacaktı biraz başak biraz gelincik biraz da papatya...
Hayalini kurduğum hiç birsey senin gerçeğin kadar güzel değilmiş. Sen benim diyarımdaki her güzel şeyin adısın.. Ve dahi eğer nasibinde yıllar geçse de kavuşursun... En çokta bu cümlenin hacmine sığındım senin yokluğunda.
Omuzuma yaslan hadi sol yanıma düşsün en güzel memleket. Seni özlediğim vakitler var, seni arayıp diyemediğim. Yüzünü görmek isteyip de göremediğim vakitler, ben sadece göğe bakıyorum. İkisi de aynı şey sonuçta. Gök güzelse senin yüzünden. İnsan ait olduğu yeri bulunca fırtına diniyor, savaş bitiyor. Bir bahar başlıyor sonra...
Senden evveli hırçın isem de senden sebep. Sen varsın ya, her yanım bahar şimdi...
Bazı hikayeler yarım kalır, ne güle güle giden olur ne de hoşça kalan.. Yarım da olsa, eksik de olsa yazdığım en güzel şiir sana yazdığım şiirlerdi. Annem bir defasında demişti ki; " Seni evde ruh gibi dolaştıran şey her neyse terket onu." Annemin terket dediğini yıllarca göğsümde taşımışlığım var. Yegâne yüküm sen ol, senin sevdanın hamallığını yapmak lûtuf bana..
Selam ve dua ile...
