HAYAT
Koca bir ömür geçti. Şimdi oturdum balkonda düşünüyorum. İçindeyken hiç başı sonu yok gibiydi. Ne kadar önemliydi her şey.
Dünya çok büyük, yapacak iş çok, hayat çok uzun…
Ya şimdi? Dünya gene büyük ama senin değil. Hayat sana küçülmüş, hatta öyle küçülüp uzaklaşmış ki, birkaç dakikalık düşünce bir çırpıda geçen hayaller görüntüsü…
Öyle büyük, öyle önemli görmüşüz ki kendimizi… O ne ciddiyet, o ne istekler, o ne heyecan, ne çok çalışma?
Peki yaşamaya zaman ayırdık mı?
Kendi adıma konuşursam hayır!
Doya doya doğa güzelliklerini seyredemedik. İnsanı insan gibi yaşatan sevmekti. Sevebildik mi koşulsuz, yasaksız, tabulardan korkmadan; gelenek görenek, hiçbir insani değeri olmayan baskılardan uzak gönül dolusu, yürek dolusu sevebildik mi?
Mutlu olmaya, mutlu etmeye zaman ayırabildik mi?
Benden cevap: Kocaman bir “Hayır!” Ne yazık ki hiç özgür, hiç bağımsız yaşayamadık…
Ey insanlar! Hayata, kendinize ve yakınlarınıza bu açılardan bakın. Kendinizin ve size bağlı olanların hayatlarına zarar vermeyin.
Buna hakkınız yok. Hiç kimse çok yaşamayacak.
Gereksiz bencilliklerle, gereksiz egolarımızla, üç kuruşluk çıkar hırsıyla hayatın güzelliğini nasıl soldurup kararttık birbirimize.
Yarını düşünmekten bugünü yaşayamadık. “El ne der” diye diye kendi hayatımızı değil, ele göre bir hayat yaşadık. Dengin değil, geleneğimize aykırı takıntılarıyla sevenleri ayırdık. Canlarımız bildiklerimizin ömürlerini cehenneme çevirdik.
Aklıyla, çalışmasıyla dünyayı değiştiren insanoğlu; neden küçücük, hatta anlamsız tutuculuklar, baskılarla bugüne kadar geldi.
Anlamak zor…
Artık düşünmek zamanı. Yeter!
Bugüne kadar yaşadığımız cahillikler, yobazlıklar, bencillikler, zalimlikler, çıkar için insanlığımızdan vazgeçmeler…
Bitsin artık!
Bırakalım insanları, kendi hayatlarını kendilerince kurup yaşasınlar. Hiç kimsenin ikinci bir hayatı yok. Yapacağımız şey; bizden destek, yardım, katkı isteyenlere gücümüz oranında istediği kadarını verip çekilmek… Ötesinden günahı, sevabıyla kendi sorumlu olsun. Hiç kimse; “Beni babam yaktı, beni annem ağlattı, benim hayatımı kocam mahvetti, beni evlatlarım süründürdü, ben arkadaş kurbanı oldum”demesin…
“Ben istedim, ben yaşadım, benim hayatım!” diyebilmeli herkes.
Tabii ki Yaradan’ın yazgısına sözümüz yok. Vakarla amacına uygun yaşamak da insan olmanın değer ve yüceliğinde…
Editör: Nevin Bahtışen
