ZAMANI SONSUZCA YAŞAMAK
Mavilerin buluştuğu yerde
Ertelenmiş ümitlerim,
Demlenmiş umutlarımla
Derin düşünceler içindeyim
Bir yeminin kendisiyim
Zamanı sonsuzca yaşamak varken
Göğüs kafesimde sıkışan
Bir martının acı çığlıklarında
Umudun bittiği yerdeyim
Sonu olmayan bir düş bu
Hadi durma, uyandır beni
Kollarında sarhoşluğumla
Dönüyor, dönüyordu dünya
Şimdi gülüşün kaldı
Artakalan zamandan...
Yüreğim hoşça kal ülkesi
Vurgun yemişim ben
Gam yüklü sıradağların ardında
Yok olmuşluğum var
Sözüm dağınık yalnızlığıma...
Geceden sakındığım gözlerine
Ayrılık acısı düştü
Bağrımda kor bir ateş yanar
Hoşça kal gözümün nuru
Mevsimlerden şimdi artık sonbahar...
