YÜREĞİME DOKUN ÖĞRETMENİM
Bir çift nemli göz değdi yüreğine,
"Öğretmenim, bana benliğimi öğret" dercesine!
Kalabalıklar içinde nice masum çocuklar,
Eriyip yok olurcasına kaybedince kimliğini,
Bir korku düştü yüreğine masum çocuğun
Belirsiz geleceği adına, çılgın modern çağın.
Öğretmenim; dokun bana, ilminle, irfanınla
Gönlüme dokun, ruhuma dokun!
Dokunmadan kem gözler, bozulmuş özler,
Baharı bekleyen gönül dünyamıza.
Öğretmenim, iç mimarı ol gönlümün
Karmakarışık duygularımı dizayn eden.
Önce edep ve adabı doku, ilmek ilmek gönlüme
Sevgiyle süslenmiş, ilim merkezli inanç mimarinle.
Deniz fenerim ol öğretmenim!
Deryalara açıldığımda
Kaybolmamak için mehtapsız gecelerin karanlığında.
Yelkeni ol hayat gemimin, irfan rüzgârıyla yol alan;
Seyreylerken durgunluğunda engin deryaların.
Pusulası ol hayat yolculuğumun,
Meçhule giden yolda, kaybedince yönümü.
Düşünceler keşmekeşliğinde,
Fırtınalar kopunca gönül deryamda
Dalgakıranım ol, ruhumun sükunetini metanetle koruyan.
Editör: Hamiyet Su Kopartan
