YEŞİL İPLİ ANAHTAR
yor beni
yorabildiğin kadar
ilmik ilmik iliğime
canım çıkana kadar
incir ağacı sokaklar
kuytu köşe kaldırımlar
bırakma taş taş üstünde
sök sökebildiğin kadar
çırılçıplak kapılar
örümcek ağında saklı
yeşil ipli anahtar
dökülmüş kireçli sıvalar
kel kel kalmış duvarlar
kırılmış pencerenin kenarı
kedinin sığacağı kadar
buhar olmuş insanlar
nasılda yitip gitmiş
yaşanmamış gibi hayatlar