YARINA NE KALDI
Akşamın ufkuna gizlendi güneş
Gelen gecedir, karanlığın tufanı
Her geçen bırakıyor küçük bir anı
Umutlar kaldı yarının şafağına
Bana biraz gülümsemeyi öğret karanlığın cidarı
Her yaşanan kendine özel, günahı sevabı
Başkasını yargılamanın var mı yararı
Her koyun kendi bacağından asılır
Hep umutsuz mu baktık yarına
Hep sitemleri yolladık göğün alnına
Güneşin gülümsemesi hiç bitmiyor bak
Nasıl düşeyim ki, umutsuzlar sokağına
Kara gecenin içinde nur var
Bakıpta görebilene ne mutlu
Ay dolanıyor geceden sabaha
Güneşi bilmeyen ay ve yıldızlar nurdan umutlu
Ben bir yudum insanım duygularım zuhur
Yoğruldum yaşamın içinde hamur hamur
Gecenin içinde keşfettik tüm güzellikleri
İyi bak dost, göreceksin içinde siyah gülleri
Yakın ölünce naaşımı, savurun geceye küllerimi
Rüzgâra bani olur her bir zerrem
Arayıp bulurum dağlarda yaban güllerini
Seyredeyim baharda aşka öten bülbülleri
Sevgi büyük bir oluşum insanın içinde nüve
Kış bağlamış hayallerini umuda yaza gebe
Ey insanoğlu, gıpta edersin bir beyaz güle
Gecenin koynunda gizlenen kara güller gocunur
Kalem yazar dil suskun
Ey hayat yordun beni yordun
Kuzu can derdinde umrunda mı kurdun
Ey dünya düzenini güçlüden yana mı kurdun
Ben bir asi nehir akarım inceden ince
İsyanım sözde değil özde
Yazıyor kara kalem, geceyle eş
Yine kaptırdı kendini yazıyor bu çilekeş.
