VAZGEÇEMEDİĞİM
sen benim vazgeçemediğim
bütün renklerin tutuştuğu
sonbahar yangınımsın
yokluğuna kabullenişim var
gelmene -ki ihtimal yok- değil
bahar uzun bir zemherinin arkasına saklanıp
küskünlüğü ile bize yeterince hükmünü verdi
filizkıran fırtınası şıvgalarım kırdı
koygun türkülere düşkünlüğüm ondandır
zulmet zulmet üstüne gelse de
senden gelene kabulümdür
kavlim böyledir
her mihnetin minnetimdir
senden gelen nimettendir
her türlü
irademdir
yeter ki
salınarak seyran ederken
göz ucundaki temaşana
mazhar olmaya. rızan olsun
