SÖYLESENE SEVGİLİ
Unutmak için bir sebebi olabilir her insanın,
Hatırlamamak için bahanesi,
Çaresi yoktur belki kalmanın, kavuşmanın,
Ya da anlamı olmadığı gibi; gitmenin, sebepsiz.
Keyifsizdi senden sonraları.
Bugün, dün ya da yarın ne farkederdi,
Doğan güneşin geceye vedası misali,
Hani suya vuran ay şavkına düşer ya, yakamoz deriz gecenin yalnızlığa kalan çaresizliğine,
Sabahın güne uyumsuzluğu gibiydik senle ben.
Ya da her gece karanlığı her mevsim bir başkaydı,
Her köşede onca kabahat yüklüyken;
Gidenler, dönenler hep olacak, dönmeyenler de elbet.
Ama sen gitmek için kalmayı unutmuşsun.
Sokak lambasına hep çocuklar taş atmaz.
Bazen sevenin canı da sıkılmak ister,
Ya da bedelsiz katlanmak çare olmaz gönlüne,
Çok sevmek, ayrılıklarda işe yaramaz mesela.
Gitmekle kalmayı karıştırmışken anılara rastladım,
Göz bebeklerim dalgın,
Yüreğim kıskanç savurganlıklarda, bakışlarım yorgundu.
Sensizlikte; seni unutmadan yaşatmaktı sevmek aslında.
Kalmaktı payıma düşen ama olmadı.
Olmadı işte...
Her gece seni düşünmek anlamsız geliyordur sana,
Gitsen ya da kalsan hiç bir şey değişmeyecek,
Yokluğun, varlığını inkar edemez uzak ya da yakın,
Ne fark eder?
Söylesene sevgili, hangi cehennem cenetini unutur?
Gülsüz bahçe mi olur?
Ne gülün bülbülle, ne de aşkın sevdayla hesabı mı olur?
Seni sevmek eşsizdi.
Hakını helal et olur mu?
Söylesene sevdiğim, hangi gidenin intikamı bu benden aldığın?
Editör: Suna Türkmen Güngör
