SON KEZ EL SALLA
Ne kadar aldanmışız yıldızların parlaklığına
Öyle saf öyle temizmiş ki eskiden duygular
O yüzden alışamadık insanların kaltaklığına
Yıldızlar da sönünce haram olmuş bize uykular
Eskiden severdik gökyüzünü öylece izlemeyi
Acıtsa da dikeni yaşatırdık nice gülleri o dalla
Bilmezdik en güzel duyguları yürekte gizlemeyi
Veda ederken bile derdik günlere aylara el salla
Ne kadar aldanmışız uzun yıllar güzel olacak
Kim derdi ki aşk bahcesinde hep güller solacak
O yüzden alışamadık terk edip de gidenlere
Nereden bilirdik gönül çemberi dertlerle dolacak
Eskiden değerdi yâr yollar uzun olsa da gelirdik
Acıyı şerbete çevirirdik bir tatlı sözle tuzu balla
Geriye dönüp baktım da biz nice yılları devirdik
Üzülme sen yine de o yıllara gel yinede el salla
Ne kadar aldanmışız fazla gururla gelen gönüle
Ne kadar dayamışız sırtımızı o oyalayan ömüre
O yüzden alışamadık bir türlü gemileri yakmaya
Gönül teknesinde suçu yükledik ateşe kömüre
Hatırı da kalmamış artık içilen ne çayın kahvenin
Sahte olmuş kahvenin tadı da bozulmuş valla
Kimse bilmez ne zaman biteceğini bu sahnenin
Son kahveyi yudumlarken eşe dosta bir el salla
Ayrılık rüzgârında vedaya gelen o son payenin
Son nefesinde bile sen yâr bana son kez el salla
Son nefesinde bile sen yâr bana son kez el salla
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
