SOL YANIMDA KALAN ÇOCUKLUĞUM
Ah sol yanımda kalan çocukluğum,
Boşuna esmişiz bir hevesin neşesiyle,
Hoyrat bir devre kurban edildik seninle..
İki dudak arasında bir ömürden mütevelli,
Ne ana, ne baba, ne de memleket varmış,
Ve kör düğümlerin çözülmezliğinde,
Koca bir enkâza döndük seninle...
Otuz iki yılın külünde tüttü dumanımız,
Onca yıla sığan vasat bir hayat,
Ve dünya otuz iki kez dönerken güneşin çevresinde,
Binlerce kez kızıl gökler haykırır iken
Şahikalar titretirken yeri,
Bu zulmün sebebinde,
Bilinmez bir gaybın gurbetinde kaldık seninle...
Büyümeyi bile anlamadık oysa,
Yahut büyüdük te yokmuşuz öylesine,
Ne sevmediğimiz kara gecelerde,
Ne de bizi kucaklayan gündüzlerde,
Adımız bile olmadı bir taşın üstünde,
En zayıf halkası olduk bu hayatın
Ah benim masum çocukluğum,
Üryan bir teslimiyet bu,
Öylece yitip gittik seninle...
