ŞİRAZ BAHÇELERİNDEKİ KADIN
Esiyordu haşin rüzgarlar,
Zagros Dağları’ndan;
Çoktan üşümüştü Şiraz,
Kuzgunların kanat çırpışıyla.
Büzülmüş dudaklarıyla bir kadın,
Oturuyordu Şiraz bahçelerinde,
Geçen mevsimden elemlerle…
Ağlıyordu bahçedeki kadın,
Keman kaşlarının örtüsüyle;
Kapatması gibi bulutların
Acem semalarını.
Taşmıştı bahçedeki havuz,
Kurak kalpten akan gözyaşlarıyla;
Sağanakları gibi,
Hırçın Zagros’a uğrayan yağmurların.
Eğilmişti gerdanı kadının,
Safran kokulu;
Eğilmesi gibi Acem güllerinin
Zemherisine Zagros’un.
Solgun yaprakları bezemişti,
Kiraz ağaçlarının;
Kiraz dudaklarını kadının,
Şiraz bahçelerinde…
Görmüştüm o kadını,
Etekleri Acem halısından;
Hüznünün sırrına eremediğim,
Şiraz bahçelerinde…