ŞİİRCE - SESSİZ ÇIĞLIK -
İlk duyarsın ya
Yanık ezgileriyle bağlamayı kıskandırırcasına
okşar yüreğini
Alıp başını gitmişliklerin susar.
Yüklenir ilk nefes ile bebe çığlığı
Rüzgârın okşadığı ekin salınımında
kararsızğıyla titreyen dudaklara.
Duyarsın,
Duvarlar konuşur.
Konuşur,
Süt tozu kokulu köhne sıralar.
Kenara hoyratça attığın,
Kara önlük,
Kolalı utangaç yakalıklar.
Oysa
Birlikte yolculuk ettiklerimiz,
Sonrasında
başımız önümüzde
biraz suçlu
biraz utangaç
Yolcu ettiklerimiz gelir aklımıza.
Duyarsın.
Unutulmaya başlanan kasabanın
yazılmamış hikâyesiyle
hapsolmuş
otobüs terminalini.
Çatlak yüzüyle somurtkan tren raylarını,
Bir yudumda içilen balıkçı barınağını.
Yol aynı
Aynı tadı vermez cevaplara sığmayan iklim.
Kırılan kol
Coğrafyasına sığmayan bedevi.
Duyarsın
İstemesen de duyarsın.
Kaç bebe daha sığacak boş beşiğe
Kulaklarını tıkarsın
Ama yine de duyarsın.
