ŞİİR
Giriş Tarihi : 01-09-2022 22:40   Güncelleme : 02-09-2022 18:57

Sessizce Gömün Beni

Şiir: Gül Kaçar - SESSİZCE GÖMÜN BENİ

Sessizce Gömün Beni

SESSİZCE GÖMÜN BENİ 

Gençliğim aktı gitti, söndürdüler çağımı 
Ak saçımla süpürdüm,  dökülen yaprağımı 
Artık rahat bırakın, örteyim toprağımı
Yeter cana tak etti, incitmeyin şu teni 
Ağlamayın sakın ha, sessizce gömün beni 

Aklınız neredeydi, esti kavak yelleri 
Gösteriniz bittiyse, indirin perdeleri
Haklı buldunuz her zaman, o, bu diye elleri
Şimdi desinler size, nedir bunun nedeni
Ağlamayın sakın ha, sessizce gömün beni

Sırtımdaki ağırlık, kim takar ki boynuna 
Sığamadı ne kızın ne de oğlun koynuna
Sanmayın yenik düştüm, zalimin oyununa
Bu dert bende eskidir, asla değildir yeni
Ağlamayın sakın ha, sessizce gömün beni

Birgün başa kakmadım elimin emeğini
Taç ocakta pişirdim, bölüştüm ekmeğimi
Haram katmadım süte, verdiysem emziğini 
Hani nerede vefa, incittiniz bedeni 
Ağlamayın sakın ha, sessizce gömün beni

Ben böyle yıkılmazdım felek sille vurunca
Evlatlarım düşürdü, sinsi tuzak kurunca 
Ulu bir çınar idim, dallarımı kırınca 
Sen de öyle düşersin, tanrım korusun seni
Ağlamayın sakın ha, sessizce gömün beni

Garip Gül der:zarıma kalkar ise kaşınız
Birgün gelecek elbet, sizin de o yaşınız 
Attığınız taşlara, mutlak değer başınız
Etme bulma dünyası, gelir bulur edeni 
Ağlamayın sakın ha, sessizce gömün beni 


 

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi