SEN YOKSUN
Kısık lamba güneş soluk yüzüyle
Işır göğünde hüznüyle
Kirli beyaz salkım bulut zemheride
Dağıtıyor güneşin sarışınlığını
Kana kesmiş ayaz
Üşüyor ellerim
Sen yoksun
Yabancı bir yalnızlık koca bir dağ,
Oturmuş gözbebeklerime
Yanısıra mahzunluğum
Sen yoksun
Kuzu postunda
Sevimli bir dost gibi görünür
Yeniçağın yamyamları
Engerek yılanları
Canevinden vurdular güvercini
Barış, sevgi, umut taşırdı
Bıçakladılar sevdayı
Çok gördüler ikimize bir avuç gökyüzünü
Dar ettiler bize dünyayı
Yeşeren senin baharındı
Şimdi kışa döndü gönül
Hasret penceresinden
Düşlerime girer yeşile çalan gözlerin
Hepten solmuş gül bahçelerinde güller
Dönüp arkana bakmadan
Bir şey demeden
Gidişin geliyor aklıma
Yorgun bir çiçek gibi sevgisiz
Kalıyorum öylece
Kirli bir sis örtüyor
Güneşin sarışınlığını...
