SEN BİLMEDEN
Yaşamak ağrısı boynumuza düştü düşeli.
Seni aradım
Sen bilmeden
Seni bilmeden
Seni kokladım çiçeklerden
Nefesin nefesime değmeden
Attığım her adımda ayak izlerini sürdüm bilmeden
Sen bilmeden
Seni bilmeden
Pişmanlıklarımda oldu elbette
Düşüp düşüp kalktığım zamanlarım
Kanadığım da oldu yarama tuz bastığım da
Seni ağladım
Ağladım yetim kalmış bir çocuk gibi
Seni gülümsedim bir kardelen sevincinde öperken güneşin alnından
Sen bilmeden
Seni bilmeden
Sevdanın örsünde dövülürken yüreğim
Su yerine hasretlere bastılar
Şimdi bükülmez pusat gibi hayata direncim varsa eğer sendendir yine
Sen bilmeden
Seni bilmeden
Yazılmamış bir kaderin isyanısın içimde
Henüz gitmediğim bütün yollar sana
Gözlerini öpeceğim elbet bu yolun sonunda
Sende son bulacak bu öykü
Sen doymadan
Sana doymadan
Editör: Bilgi Şakar
