ROZALİA
Usul usul rüzgar esiyor yine
Anemonlar ritüel dansında
Son sonatın hasret kokulu notaları
Seni yaşatıyor bana
Rozalia
Yeniden çocuk oluyorum
Aklıma her gelişinde
Yeniden doğuyorum.
İskeleden kovaladığımız martılar
El salladığımız vapurlar
Seninle güzeldi kahkahalar.
Biliyor musun
Yaşlı çınar hâla orada
Gölgesine masalar koymuşlar
Bergamotlu çay kokuyor bütün kıyı
Topladığımız papatyalar artık yok
Sanki seninle gitmişler,
Ah Rozalia
Giderken yalnızlığım sarıldı acıyla
Bir daha hiç gülmedim doya doya.
Seninle yün örmeyi öğrenmiştik
İlmekler kaçardı ne çok gülerdik
Arada pencereden bakıyorum
Belki gelirsin diye
Lakin miladın ötesindeyim
Asırlar geçmişçesine yorgun,
Senin için saksılara çiçekler diktim
Hepsi pembe hepsi mahzun.
Kim bilir nerelerdesin şimdi
Bazan gelin oluşunu hayal ediyorum
Keşke kuşlar seni bana getirebilse
Ah Rozalia
Seni özlemle bekliyorum.
