ÖLÜMSÜZ DÜŞ
Adamlar ve şiirler;
Kimse bir başına sevmedi!
Onlar gül, biz diken...
Biz dal, onlar menekşe...
Biz insandık, onlar çiçek...
Yandım;
Tekrar sevdim, tekrar yandım,
Onca yıl bir kere,
Sarılıp doyamadım işte.
Bin çeşit sevgi içimde…
Yaktın;
Bir duygu içinde, kokan,
Gül ağacı kadar dikendin,
Dudaklarımı parçalayan,
Kalbime dikine saplanan…
Gittin;
Tekrar kırdın, tekrar yordun,
Sevgi arsızım,
Razı mısın yoksa?
Kesilmiş soluğum…
Öldün;
Ben yine unutmayacağım,
Tekrar aşık adam olacağım,
Ellisinde bir yaşta olsam bile,
Ben de taze kalan güzellik var hâlâ…
Gittim;
Şehir aynı, pencere perdesiz,
Ne acayip ızdırap bu bakışlar,
Gece giydiriyor gözlerime,
Sabaha ermek de mümkün değil…
Gördüm;
Orada kalbim, durur hayallerim,
Cama vuran rüzgarda yaşıyor,
Saçlarını yandan tarayıveriyor,
Yanaklarını güneş hafif yakmış…
Sevmek;
Bedeli ağır, hamalı yüreğim,
Adam gibi duygudur ben de,
Tıkır tıkır çalışıyor kalbimde,
Yedi canlı, ölmek bilmeyen…
Editör: Betül Eren
