ÖLÜM BİNBİR YÜZLÜ
Oda soğuk, geçenek sessiz
Çocuk duyumsadı ölümü umarsız
Kapandı bağrıma ağladı, ağladı, ağladı
Yüreğimi kor yangınlar sardı.
Ölüm, binbir yüzlü kuşkusuz
Herkese aynı vurmaz tokadını
Bunu iyi bilirim
Kimine tuz, kimine şeker tadı...
Bu sabah
Bir yıldız daha kaydı
Yorgun kollarımdan sonsuzluğa
O, bir çocuktu daha on ikisinde...