OLMASA...
Saklansam gözlerin karanlığına,
Kaybolsam içinde, gören olmasa.
Taht kursam gönlünün rüyalarına,
Gördüğün rüyayı yoran olmasa.
Halimi bilmese kullardan biri,
Demesinler olmuş, aşkın esiri,
Dolaşsam çöllerde mecnunlar gibi,
Bu da niye böyle soran olmasa.
Yaktı viran etti tacım tahtımı.
Yıkılmış bıraktı gönül yapımı.
Seher yeli açmaz oldu kapımı.
Ondan başka kapım çalan olmasa.
Mecnun olduğumu bir tek o bilse.
Bilse de kimseye asla demese.
Göz yaşlarım yağmur gibi süzülse.
Nazlı yardan başka silen olmasa.
O yar saçlarını rüzgâra salsa,
Gül olan kokusu gönlüme dolsa.
Arasam arasam hiç bulunmasa,
Ben onda kaybolsam bulan olmasa.
Dünya bahçeleri hep onun olsa,
İçersinde sevdiceğim salınsa,
Gezerken güllerde kokusu kalsa,
Benden başka gülün deren olmasa.
Dizlerim yorulsa, belim bükülse,
Başımda saçlara kar yağmış olsa,
Yine de beklerim o yarim gelse,
Benim bu halime gülen olmasa.
Halimi bilmeyen elbet gülecek.
Aşkı yaşamayan nerden bilecek.
Gördüğüm düş değil, hepsi gerçek,
Keşke hiç bitip de yalan olmasa.
Nehirleri geçtim, dağları aştım.
Köy köy, şehir şehir, iller dolaştım.
Sonunda ben sana sende ulaştım.
Benden başka seni bulan olmasa.
Gördüğüm her yere, herkese sorsam,
Ömrüm yettiğince arasam dursam.
En son ıssızlarda bir mezar olsam.
Üstüme bir başka gelen olmasa.
