ÖĞRETMENİM
Öğretmenim, öğretenim, sen kılavuzum.
Sensin kurtuluşa ön öğretmenim.
Sen benim vatanda aydınlık yüzüm.
Sensin tarihimde şan öğretmenim.
İstiklâl güneşi, sönmeyen bir nur.
Sen olmazsan istikbali kim korur?
Kalkınmış bir vatan seninle olur.
Millete verirsin yön öğretmenim.
Yan da yan, durmadan aydınlat bizi.
Bilgiyle koruruz birliğimizi.
Adalet timsali geçmişimizi.
Ancak anlatırsın sen öğretmenim.
Yunus gibi sevgi ile coşarsın.
Önün engel olsa, yılmaz aşarsın.
En ücra köylere durmaz koşarsın.
Ufuklardan doğan gün öğretmenim.
İlimi, ilimce öğrendik senden.
Ayırmak olur mu ruhu bedenden?
Korkuyorum artık bu günkü günden.
Anlat bana, kimim ben öğretmenim.
Bilge Kağan mıyım, yoksa Alparslan?
Dünya tarihine mührünü vuran.
Atatürk'üm gibi var mı kahraman?
Cevap veremezsen, yan öğretmenim?
Yan ki; köksüz nesil hem de ümitsiz.
Kendini bilmede kalmış nasipsiz.
Böyle bir memleket kalır sahipsiz.
Olmaz mı tarihte, son öğretmenim?
Kendini unutan olmaz mı köle?
Sen anlat ne olur, çeksen de çile.
Bütün herkes ayrı düşünse bile.
Doğruyu gösteren, sen öğretmenim.
Sen; "yüksel Türk" diye seslenen o ses.
Sen; ruh ateşleyen, büyülü nefes.
Ümitsiz olmasın, sevinsin herkes.
Damarımda asil kan öğretmenim.
Sensin Sakarya'mız, sen Çanakkale.
Sen varken gelir mi zay istiklale?
Cehalet yangını kabarsa bile.
Yine söndürecek sen öğretmenim.
Sen; hoca Yesevi, sensin Mevlana.
Sen bana can veren şefkatli ana.
Gönlümden sevgiler, saygılar sana.
Lütfen kabul buyur, sen öğretmenim.
Selam sevgi sana, şeref taç sana.
Gurur duy kendinle, övgü az sana.
Selam olsun yurdun dört bir yanına.
Gönlere çekilen sen öğretmenim.
Dumanım tüterim "Türk ocağından".
İlim, irfan kokan yurt bucağından.
Hayalim süsleyen kutlu dağından.
Daha da yücesin sen öğretmenim .
