O BİR YALNIZ ADAM
Şair derler ona,
O bir yalnız adam...
Şair derler ona!
O adı yakıştıramaz kendine,
Der ki/ kalem emekçisiyiz
Estağfurullah...!!
Uyku nedir bilmeyen
Geceyi hüzünle demleyen,
Derdine dert ekleyen..
Kederleri dinmeyen
Her dem yol gözleyen..
Çilelerin suskun adamı,
Hüzünlere yoldaş
Dertlerle karındaş,
Kalemle sırdaş...
İçini beyaz kâğıda döken
Dosta gönülden bağlanan,
Ve yürekten ağlayan...
Doğruluğa meftun
Haksızlığa kızgın,
Kötü söze kırgın...
Yüzü hiç gülmez,
İhanet nedir bilmez...
İşte o adam!
Şair derler ona
O adı yakıştıramaz kendine,
Derki/kalem emekçisiyiz
Estağfurullah!
O bir yalnız adam,
Gece susar o konuşur
Zifiri ondan sorulur..
Bir kalem bir kağıt
Bir de ucu sönük cigarasıdır,
En sadık dostları..
Hayatı mı?
Sorma dostum
Sorma sakın...
Duvarları nemli
Küçük bir odası,
Hiç sönmez cigarası...
Çayı demlidir şekeri nemli
İnce belli bardakta bulur kafayı,
Öyle paylaşır cümleleri...
Bazen bir şey gelmez aklına,
Şafağı bulur vakit..
Yalnızlığı içer kana kana
Sitem eder geçen zamana...
Çok düşünür az konuşur,
Yazmazsa yüreği üşür
Esir olmaz yalana dolana..
Gün gelir
Bir garip şair vardı derler
Yad ederler
belki de..
Belki de eserleri!
Mazinin tozlu sayfalarında,
Unutulur meçhulde kalır...
Ve işte o adam,
Şair derler ona...
Der ki gönül
Gönül emekcisiyiz,
Kalem yoldaşıyız
Estağfurullah!..
Hayatla savaşır,
Biraz kalbe dokunur..
Dertleri ile yaşar,
Bazen onlarla coşar
Herkes onu yalnız görür..
Bazen acıtır canını
Masum cümleler..
Kan damlar yüreğinden,
Can çekilir sanki bedeninden..
Kederlerin kefenine bürünür..
Eserleri mazinin tozlu
Sayfalarına gömülür...
Zahiren yaşar gibi görünür,
Lakin şair !
Ölmeden
Ölmeden ölür..
