NİYE KORKAYIM
Bir ömür çileler çektim, dinmedi gözümde yaşım.
Gölge gibi hep peşimde, haram oldu ekmek aşım.
Hep sindirdi zalim felek, ne zaman dik durdu başım?
Zaten hep eğik ki boynum, bükülsün diye korkayım.
Kimseye minnet etmedim, kimselerden ah almadım.
Hatır gönül incitmedim, vebal altında kalmadım.
Korkulu düşten çekinip, derin uykuya dalmadım,
Kurulacak hayal mi var yıkılsın diye korkayım?
Bir gün orda bir gün burda, başı boş bir avareyim.
Aklım fikrim zayi olmuş, mecnundan da divaneyim.
Kendimi bildim bileli, bir başıma biçareyim;
Kim vardı ki etrafımda çekilsin diye korkayım?
Izdıraplara gark etti, çoğaldı derdimin azı.
Üzerinde tel koymadı, çalınmaz eyledi sazı.
Açmaz oldu çiçeklerim, unuttum baharı yazı;
Yaprak yok ki dallarımda, dökülsün diye korkayım?
Kıran koydu yağmuruma, kuruttu dereyi arkı.
Hayatımı helak etti, kalmadı zindandan farkı.
Pusu kurup yollarıma, hakladı feleğin çarkı;
Gönlüm kaderin ağına takılsın diye korkayım.
Dalımda bülbül öterken baykuş kondu saçağıma.
Gülmek eğlenmek beklerken dert doldurdu kucağıma.
Taş üstünde taş koymadı, incir dikti ocağıma
Evim barkım yuvam mı var, yakılsın diye korkayım
Bir gün olsun gülmemişim, gözlerim yaşlarla dolmuş.
Aklar düşmüş saçlarıma, benizim sararmış solmuş.
Alın yazım bir senaryo, hayatım bir film olmuş
Olan olmuş ki seyrime bakılsın diye korkayım.
Ömrümce illallah ettim, kuzu postunu giyenden.
Nice yalan sözler duydum, kulun hakkını yiyenden.
Darbeler darbe üstüne, sırdaşım dostum diyenden
Aldırmam namert yanıma sokulsun diye korkayım
Acılar hep bana kalmış, sevinçlerimi bölmüşüm.
Mutluluk nedir unuttum bilmem ne zaman gülmüşüm
Çekmediğim dert kalmamış, zaten yaşarken ölmüşüm
Azrail gelip başımda dikilsin diye korkayım.
