MÜLTECİ SEVDALAR
İnsan en çok kendine hasret kalır.
En çok kendine uzak
Kendine yabancı.
Ve en çok kendine kıyar bu hayatta...
Hep döneceğim dediğimiz ama dönüşü olmayan yollar çıktı karşımıza,
Sonrası kimliksiz bir hayat.
Hiçbir yere ait olamadığın mülteci sevdalar.
Ne garip şey,
Işıkları sarıya çalan pencerenin ardından koca koca şehirlere sığamamak.
Bütün sokaklarını bildiğin bir kentten uzaklaşıp tanıdık tek bir adresin olmadığı bir dünyada bir başına kalmak.
Saçlarında kokladığım baharlar kışa döndü artık,
Şarkıları suçluyorum her saçmaladığımda.
Ve her mülteci gibi sığmıyorum hiçbir şehre