MUCİZENİN ADI
Öyle bir Plato'nun içinden geçiyordu ki ne yöne baksa her yer bahar, hep bahar. Gökyüzünün, beyaz örtüsünün altından gülümseyen bakışları gibi yumuşaktı güneşin mutluluğu..
Işığıyla dans eden gülün kokusu dağılır etrafa..
Çiy damlası düşer yüreğe yaşamın kesitinden. Sürprizleri yaşayan ıhlamur ağacının dalları, daha da filizlenir. "Nefes alan toprağım, mis kokar.." diye fısıldar ılık esen rüzgar.
Her güne anlam katan gökkuşağının renkleriyle boyanır. Sevilen serçenin kanat çırpışlarındaki heyecana kapılır seven.
Mayıs gecesine göz kırpan yıldızlar kucaklar aşkı.
Evrene yansıyan mucizenin adı olur.
Yere göğe sığmayan, dokunduğunda yandığın, uzak kaldığında üşüdüğün...
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım