KERİM AYDIN ERDEM
1934 yılında Denizli’nin Acıpayam İlçesinde doğan bürokrat, şair ve yazar Kerim Aydın Erdem Denizli Lisesi’ni bitirdikten sonra, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın Yayın Yüksek Okulu Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Bölümünden mezun oldu.
1964 yılında TRT'ye metin yazarı olarak girip, 30 yıl bu kurumda değişik alanlarda çalıştı. 1989- 1993 tarihleri arasında TRT Genel Müdürlüğü yaptı.
Kerim Aydın Erdem, başta şiir olmak üzere, hikâye, oyun ve masal türlerinde yazılar yazdı. Yazıları değişik gazete ve dergilerde yayımlandı. Memleket, aşk, yalnızlık, gurbet, şiirlerinin başlıca konularıdır. Şiirlerinde yalın bir dil kullandı.
11 Eylül 2004 tarihinde Ankara’da vefat eden şair ve yazarımızı, ölümünün 20. Yılında, iki güzel şiiriyle, rahmetle ve saygıyla anıyoruz.
Çoban Ateşi Gözlerin, Döner Dolaplarda, Kırlangıç Ormanı, Sevgi Üstüne şiir kitaplarıdır.
ÇOBAN ATEŞİ GÖZLERİN
Baharlar dediniz baharlar gördüm
Sulara gün vurdu, dağlara gün vurdu
Isındı ağaçların damarı kıpırdadı tarla
Daha bir canlılık geldi kırlangıçlarla
Bu çiçektir dediniz, kokladım;
Bu petektir dediniz, doldum odalarına.
Denizler dediniz, denizler gördüm
Kıyısında mavnalar durdu, tayfalar durdu
Islak kumsallarda toplandı dağ yelleri
Önüme dikildi dalgalar dam boyu
Başıma çullandı martılar bir küme
Çok söylenen türküler kadar yorgunum
Varmayın üstüme.
Baharlar dediniz, baharlar bıraktı gitti
Denizler dediniz, başlangıçta bozuktu aramız
Çoban ateşleri yol verdi geçtim
Baktım ki çoban ateşleri senin gözlerin.
ÖNCE SEVGİ
Şu kır çiçekleri de olmasa
Şu kuşlar da dönüp durmasa çevremizde
Yaşadığımızdan habersiz attığımız sevgiyi
Evlerden sokaklardan geçeceğiz
Evlerden sokaklardan attığımız sevgiyi
Göz göre göre
Sanki toprağa gömeceğiz.
Taşlaşmış yürekle bir yere varılmaz
Bu sevgisizlik büyütmez bizleri
Asılmış yüz, inadına çatılmış kaş
Kaldırımlara taşan bitmez tükenmez öfke
Dağıtır mutluluğumuzu, çaresiz kalırız
Boğulmasın ellerimiz kötülüğün karanlığında
Bizden, iyilik kalsın çocuklarımıza armağan
Onarılmış, yaşanmaya değer dünya kalsın.
Şu kır çiçekleri, uçuşan kuşlar
Şu bacımın omzundaki testi, elindeki güğüm
Kilimdeki nakış, halıya vurulan ilmik
Ve dünyadaki bütün güzellik
Yaşama sevinci versin bize
Bırakalım asılmış yüzleri, çatılmış kaşları
Kötülüğe çiçekle duralım, gülelim
Sevgiyi toprağa değil
Yüreğimize gömelim.
Editör: Hamiyet Su Kopartan
