KENDİNDEN VAZGEÇİŞTİR HER YOLCULUK
Bir çiy damlasının ıslaklığında düşer bazı gülüşler gözlerimize.
İçimizde derin bir nefes boşluğu.
Dünyalar sığar
Genzimizi yakar bir kokunun özlemi.
Söz biter.
Kendinden vazgeçiştir her yolculuk.
Her yolculuk eksilmektir biraz.
Biraz günden
Biraz kendinden.
İmgeler ardında saklanan sırlar dökülür bir zaman sonra
Çırılçıplak bir yalnızlık
Çoğu zaman kendine bile anlatamadığın.
Adını bile bilmediğin bir senfoninin notalarında esrik
Baş belası bir zorunluluk her yeni güne taze umutlar ekmek
Birazdan gözlerinden dökülecek bir hasretin ıslaklığında düşer bazı gülüşler.
Yarım kalmayacak kadar güzeldir bazı sevdalar.
Bir şiire sığmayacak kadar derin acılar taşır.
Bir nefes boşluğunda ömür.
Bir ah sessizliğinde bütün şiirler.
Bir sabahın buğusunda düşer gün aydınlığına bazı gülüşler.
Kanıksanmış bütün mutluluklardan öte bir şey bu
Bir martının denize dalışı.
İstiridyenin inciye duruşu
Denizde kırılan güneş ışığı.
Yakamozlarda geceye serilen ay
Yudum yudum içime dolan nefesin.
Bir hayatın hikâyesini anlatır bazı gülüşler.
Benim en güzel gülüşüm sensin
Alnıma en çok yakışanım
Ömrüm dediğim her şey
Dünüm, bugünüm, yarınım.
Editör: Nezihat Keret