KARIŞIK ESİYOR
Ne yandan estiği belli olmayan rüzgarlar gibiyim…
Duygularım, düşüncelerim savrulup duruyor…
Yine iklim bozuldu, mevsim belli değil…
Yazda mıyım, Karakışta mı ?
Gün, güneş belli değil…
Bir yanım kar, çığlar yuvarlanıyor üstüme…
Öte yanım çöl, kuraklık vuruyor yüreğime..
Hiçbir mevsime, hiçbir havaya giremedim ki..
Bir buz kesiyorum. Bir alaz doluyor içime..
Tarifi yok, bilemedim ki..
Dinleyenim yok, anlayanım yok;
Her yer taş kesilmiş, yer gök sağır, dilsiz…
Bütün kapılar kilitli üstüme…
Karanlıktayım, ışıksız, güneşsiz…
Adalet kapıları demirli sürgünüme…
Yine anlamadan düştüm bu kör zindana,
Yine çırpınışlardayım, yüküm ağır… gücüme…
Taşıyamıyorum ki
Her şey çok geliyor üstüme…
Gücüme gidiyor, anlatamıyorum ki.
Tövbeler tövbesi, başka bir el tutmayacağım…
Kendi elimden öte.
Güvenip kendimi yakmayacağım,
Başka ili mesken tutmayacağım…
Kendi ilimden öte.
Kimseye güvenmeyeceğim,
Kendimden öte…
Bir daha tövbemi bozmayacağım
Ölümden öte…
Yerler, gökler tanık olsun…
Her yerde, herkes duysun…
Hem dünya, hem dünyadan öte…
Sevgiden yana birine inanırsam…
Olur da tövbemi unutursam
Hem yüreğim, hem dilim lal olsun.
Olur da birinin sevdiğine inanıp
Seni seviyorum dersem…
