KADER UTANSIN
Geçen gün bir gezideydim uzak şehrine düştü yolum
Meğer ne kadar da yakınmışsın
Ne güzeldi her yer biraz soğuk olsa da üşümüyordum
Seni düşünmek biraz bahar azıcık yaz katmıştı yüreğime
Şöyle bir etrafa bakındım
Ne yalan söyleyeyim seni arıyordu gözlerim
Olur ya tesadüf değil mi belki rastlaşırız sandım
iki yabancı gibi birer merhabayı esirgemezdik sanırım
Ama olmadı nerede bizde o şans
Hangi cadde hangi sokak diye iç geçirdim
Hatırlamaya çalıştım
Olmadı bulamadım silmiştim zihnimden adresini
Boynum bükük kaldı içimden binlerce küfür geçti
Ne felek kaldı ne de kader
Öylesine bir etrafa bakındım baktım kafeler hınca hınçtı
Kimisinin fincanında kırk yıl tütüyordu
Kimi de çay muhabetine dalmıştı Sözlere sevgiyle mutluluk arası vakitler ısmarlamış
Sevdayı aşka banıyorlardı
Ne güzel dedim mutluluklar diledim kendimce
Bizi andıran utangaç bir çift gördüm en kenarda
Köşede küçük bir masada
Birbirine sokulmuş gülüşüyorlardı
Rica ettim iki kahve söyledim benim bizim için dedim
Senden bahsettim sevenlere biraz şaşkın biraz da hüzünlendiler
Yardım etmek için adres istediler malesef dedim
Biz ayrıldık uzun zaman oldu adressiz iki yabancıyız şimdi
Sadece gelmişken uzaktan da olsa görmek isterdim
Nasıldır iyi oldugunu bilmek işte yani
Ama kısmet değilmiş sanırım
Sizleri bu keyifli sevgi muhabbetinizden alı koyup bölmeyeyim deyip müsade istedim
Hiç ayrılmayın olur mu dedim ayrılık eksiltiyor
Farkında olmasanız da usul usul ölüme götürüyor
Darılın küsün kavga da edin
ama asla ayrılmayın mutluluklar dileyip kalktım
Eli boş boynum eğik geri döndüm
Gezideydim malum gezginleri bekliyordum
Saçları kızıl ne güzel gülen kadınlar gördüm gülüşüp geçiyorlardı caddenin karşısından
Vay be dedim biz hiç böyle keyfini çıkaramamıştık sevginin diye iç çektim
Vakit geç olmuştu saatler gece yarısıydı malum yol yorgunluğu ukusuzluk yormuştu
Kafamda delice sorular içimde dinmek bilmeyen acabalar
Düşünürken kendimden geçmişim öylece
Kalakalmışım istemsizce ne yazık ki
Güzel bir güne uyanmamış
Kendimce kendime öfkeliydim
Yolcuları beklerken biraz da sitem işte
Ben düşündüm kalem yazdı
Belli ki sensizliği yazmak istemiyorduk
Belli ki gece gece aklım bulanmış
Nerede nasıldır diye sormak istedim
Sormadan edemedim merakımı bağışla
Giderken vedaya neden olan bendim
Belli ki içimde taşan sana dair hala bir çok uhde var
Kim bilir belki bir gün rastlaşırız ha
Neden olmasın
Yakınları kendimize uzak etsek de
İçimize düşen mutluluk sevincini hiç kimse yok edemez bitiremezler
Varsın hayat ters köşe etsin ne yazar
İşte böyle bir gündü
Uzak olduğum şehrine çok yakından baktım giderken
Ne adresin vardı ne de bir telefonun
Uzaklar yakına çekiliyormuş fakat
Yakınların uzak olması daha zormuş
O gün yakınlarımız çok uzaktı birbirine uzak uzak
Ne kolay söyleniyor değil mi
Oysa sana en yakın olabildiğim gün o gündü
Ne diyelim varsın varsa hala yüzü kader utansın
Editör: Suna Türkmen Güngör
