İnat Etmek

İNAT ETMEK

Bin dokuz yüz otuz beşli yıllar. Anadolumun bir köyünde Hasan amcamız yaşarmış.
Hasan amcanın da bir özelliği varmış.
Çok inatmış.
"La" dedimi, "Lo" demezmiş.
"Nuh" dedi mi, peygamber" demezmiş.
"Ak dedi mi, kara" demezmiş.

Velhasılı her şeye karşı çıkar, hep kendi dediği doğru diye diretirmiş.

Köylüleri bunun bu durumunu bildikleri için, onunla hiç bir konuyu konuşmak, tartışmak istemezlermiş.

Bir akşam üstü muhtar köy meydanında demiş ki; "Hasan yarın sıra sende. Çobanın yanında yancı olacaksın." (O dönemlerde hayvan çok tek çobanın otlatması zor. Bu yüzden bütün köylüler sıra ile çobana ve aynı zamanda gece bekçisine eşlik ederler. Bu eşlik edenlere de "yancı" denir.)

Hasan amca itiraz etmiş. Karşı çıkmış. İş uzamış kavga çıkmış. Hasan amca elinde bıçakla çobanla kavga ederken çoban aldığı yara yüzünden ölmüş. Hasan amca tutuklanmış, yargılanmış ve tam otuzbeş sene hüküm giymiş.

Cezaevindeyken devlet mahkûmlara bir hak tanımış. Demişler ki; "Kömür işletmelerinde çalışırsanız hem para kazanırsınız hem de bir gününüzü iki gün sayarız erken tahliye olursunuz."

Hasan amca da kabul etmiş. Zonguldak kömür işletmelerinde diğer mahkûmlarla birlikte işe başlamış. Yaptıkları iş, trenin vagonlarına kömür yüklemek. Tren de alıp Anadolu'ya götürecek.

Arkadaşları bunun inat olduğunu sezmişler. Bu yüzden haftada bir kumpas kurup, parasına iddiaya giriyorlar ve her defasında kazanıp Hasan amcadan geçiniyorlar.
Çünkü Hasan amcada geri adım yok.
İnat ya... Hep kendi bildiği doğru ya... Yani dediğim dedik. 

Bu iş yıllarca sürüyor.
Yine rutin bir iş günü öğlen molası. Yemekler yenmiş. Şöyle uzanıp yatarlarken arkadaşlarından birisi demiş ki; "Hadi kalkın bakalım tren geliyor."

Hasan amca azıcık kafayı kaldırıp bakıyor ve diyor ki; "Hayır o tren değil kor araba."
(Anadolu'da kağnıya; kor araba denir.)
Onlar diyorlar ki; "Hasan bak trenin güzergâhı, bak trenin dumanı, bak bize doğru geliyor, bak raylar üzerinden dümdüz hareket ediyor.

Hasan amca inatla, hayır o gelen 'kor araba'
Trendi, kor arabaydı derken kumpas hazır. Hasan amcada para var,
-Var mısın bahse?
-Varım.
-Nesine?
-Beş lirasına. 
O dönemde çok iyi para. Şöyleki bir keçi yüzyetmişbeş kuruş.

Derken beş lirasına bahse giriyorlar.
Haliyle biraz sonra trenin her zaman ki vakti olduğu için gelip yanaşıyor.
Arkadaşları diyorlar ki: -Hasan gördün mü işte tren.
Biz kazandık ver parayı.

Hasan amca elini cebine atmış. Beş lirayı çıkarıp verirken demiş ki: -Tamam siz kazandınız. Alın beş liranızı..
Amaaa! Ben yine diyorum ki; kor araba...