HİKAYESİ YARIM KADINLAR
Ne hazanlar bıraktınız kelebek kanatlı yüreğimizde;
Bir türlü kendimizi toparlayamadık...
Onca ucu yanık şiirleri boşuna mı yazdık?..
Ruhu ince narin birer kelebektik(
İzin verseydiniz de yüreğinizde iki günlüğüne;
Misafir kalabilseydik...
Çok mu zordu birazcık sevmeniz bizi?..
Bir kuple sevilseydik...
Hırpalamasaydınız narin kanatlarımızı...
İncitmeseydiniz naif yüreğimizi...
Kelebeğin ömrünü güzelleştirseydiniz...
İki günlük ömürlerinde sevgiden dem;
Alarak gitselerdi.
Kadınlar sevdikleri kalbi yurt bilirler;
Bir ömür sevilmek için konaklarlar;
Liman belledikleri o kalbe demir atarlar...
Sevilmediklerini hissettiklerinde;
Usulca terk-i diyar ederler.
Anlatamadıklarında dertlerini;
Sayfa, sayfa yazarlar...
Derin bir sessizliğe gömülerek;
Dertlerini;
Kederlerini;
Yalnızlığını;
İncitilmişliğini;
Hayal kırıklıklarını
Yüreğine batan cam kırıklarını;
Bir, bir yazarlar...
Okunmayacağını bile, bile...
Ne hazanlar bıraktınız kelebek kanatlı yüreğimizde.
Bir kelebek daha sessizce ölürken…
