HASRET HÜZÜN KOKAN ACILAR
Hasret hüzün kokan acılar var yüreğimde
Nasıl özledim seni bir bilsen
Bu canı uğruna verirdim inan
Karşıma çıkıp da bir kere gülsen
Sokak lambası oldum loş kaldırımlarda
Kokunu aradım yürüdüğün tüm yollarda
Ömrümüzün son güzü, bu sonbaharda
Bir seher vaktinde ah çıkıp gelsen
Yüreğim dehlizlerde kendini boğdu
Sensiz ne gecem bitti ne de gün doğdu
Sanma kor ateşin zamanla soğdu
Sensiz ne haldeyim vefasız bir bilsen
Umutlar dar ağaçlarında sallanır durur
Kalmadı bendeki o eski sürur
Laf anlamaz sol yanım sen diye vurur
Sensizlik nasıl bir şey ah bir hissedebilsen
Dudağımdan düşmüyor bu hasretlik türküsü
Şu üç günlük dünyamın bir tek sensin öyküsü
Senden ayrı can vermek gönlümün tek korkusu
Çıkmadan son nefesim hasret denen yaraya
Ne olur ellerinle son bir kez merhem sürsen
Ben bu kadar yazdım yâr sense daha çok anla
Hani geçer diyordun bu acılar zamanla
Yıllar nasıl da geçti her mevsimim hazanla
Yağmur gibi yaşlarım dudaklarınla bir silsen
Ben sana yâr demiştim yaram oldun neyleyim
Derdim dağlardan büyük acep kime söyleyim
Ecelle nikah yakın ölmeden bir göreyim
Gözlerim kapanmadan ah seni son kez görsem
Görsem de sevdiceğim kollarında can versem