HASRET DEDİĞİN
Hasret dediğin bir başka vurur herkesi.
Kimi kavuşmayı beceremez,
Kimi ayrılmayı.
Sonra şiir olur her şey.
Dokunmadığın o saçların her teline ayrı dizeler düşer.
Canı her sıkıldığında,
Her üzüldüğünde,
Her tökezlediğinde senin canın yanar.
Oturur ağlarsın bazen; neye, kime ağladığını bilmeden.
Doğan her gün bir sestir, ondan gelen.
Küçük, küçücük kırıntıları toplar ilmek ilmek. Ekleyip birbirine mutluluklar yaratırsın kendine.
Gözlerinin altına düşen çizgileri sayarsın.
Dudağı düşse bir an
Senin dünyan yıkılır.
Kararır yer gök,
Güneş söner,
Ay solar.
Yok olup gider bütün yıldızlar bir anda
İçinde fırtınalar,
İçinde haykıran seslerin sağırlığı
Öyle öksüz,
Öyle yetim,
Öyle bir başına kalırsın.
Yanlış peronlarda birbirini bekleyen yolcular gibi
Hep ayrı yollara düşer adımlar
Zamansız buluşmalar zamansız ayrılıklar getirir.
Kimi kavuşmayı beceremez,
Kimi ayrılmayı!
Editör: Hamiyet Su Kopartan
