GÜLMEYİ BİLMİYORDU
Bu sabah gülmeyi unutan bir kadının umutları
Asık suratlı bir adamın mutsuz hikâyesi
Bulaştı yeni güne
Bu sabah mutsuz bir adam Mutluluğu unutmuş bir kadının
Hikâyesinde kayboldu
Bu sabah güzel bir sevgi tükendi
Göz göre göre öldürdük sevdayı
Bu sabah bir adam gömüldü
Dönüşü mümkün olmayan zamana
Bu sabah yükü sevgisizlik olan bir kadın
Mutsuz bir de adam vardı
Bu sabah tebessüme hüzün kustu mevsimler
Sarı yapraklar misali saçıldı şiirler
Ne sabır erdi selamete ne nasihat vardı farkına
Bu sabah öfkelerin başı boş
Sitemlerin bini bir para ediyordu
Ne bu adam kalabildi ne de o
Masum kadın gitmekten vazgeçebildi
Böyle olmaz mıydı
Hikâyeler çok komik başlar
Acıklı devam eder
Başlarken her şeye rağmen
Sevinçle sürer öyküler
ara verene kadar
Sonra kaldığı yerden acıtarak devam etti hikâye
Hazin olan da buydu
Film koptu ışıklar yandı sonu belirsiz
Tabiri belli olmayan bir rüyaya döndü
Bu sabah gülmeyi unutan bir kadın
Asık suratlı bir de adam vardı
Biri mutsuz diğeri umutsuz
Aslında her ikisi de gülmeyi bilmiyordu
Editör: Suna Türkmen Güngör
