EYVALLAH BE ÇOCUK
Biliyor musun çocuk?
Artık ağlamıyorum;
kopan, sararan dallarıma,
yaralar saçan,
vedasız uçan ,
kanatsız serçelerime...
Artık kırılmıyorum,
öğrendim
merdivenleri çıkmadan
düşmeyi,
emeklemeden
yokuş aşağı koşmayı,
çiğnemeden yuttu sanılmayı...
Öğrendim
boğazımdaki düğümleri,
düşen dişlerime,
düğüm üstüne düğüm,
yara üstüne yara
bağlamayı.
Göz damlamadan, ağlamayı,
bir eyvallahı anlamayı,
öğrendim çocuk.
Gelene hoş geldin,
gidene güle güle
demeyi öğrendim.
Öğretmeni sen,
öğrencisi ben,
ne çok ders,
ne çok boşveriş,
bir eyvallaha sığınış...
Eyvallah be çocuk,
eyvallah...