DÜŞÜYORUM
Öyle savunmasızım ki
Geç kalmışlığım, avucumdaki boşluk.
Düşlerim yetmiyor
Dinmiyor yorgun yağmurlar.
Soluyorum aynaya her baktığımda
Anılar konuşmuyor artık
Sanki her şey küsmüş
Saksıdaki çiçekler bile,
Duvarların rengi hala beyaz
Ve hâlâ kalbim ceza evinde
Kim bilir, müebbet yazıldı belki yalnızlığa
Bahçedeki çınar yaşlandı
Kendim olamadım
Oysa benden geriye kalacak
Bütün sevgileri içimde sakladım.
Namlunun ucunda kalan biçareliğim
Sığmıyor gecelere
Kirpiğimde kalan son damla per perişan
Can havli tutunuyor yaşamak istercesine
Lakin ışıklar sönüyor birer birer
Bari siz ötün serçeler,
Düşüyorum
Bazen de ölüyorum
Her defasında sabah oluyor
Her defasında kapı duvar
Korkuyorum.
Kim bilebilir ki koca ömrün hiç ettiğini
Kim bilebilir alev alev yandığımı
Kora dönmüş nabzıma ağladığımı,
Durmuyor rüzgar
Alazıma sarılıyorum tek dost gibi.
Saatler durmuyor
Oysa ne çok yorgunum
Ne çok küsmüşüm
Çoktan terk etmiş yüzümü ,tebessüm
Hani bir postacı gelse kapıya
Yeniden açacak bütün çiçekler
Sanki gelmiş olacak müjdeler,
Yeniden yükselecek bütün sesler.
Arafta kalmanın, olmamaktan farkı yok
Çelişen döngünün notaları kırılmış
Beni anlatırcasına
Eksik kalmış şarkılar çalıyor sanki
Hep sonu gelmeyen sevdalar gibi,
Hep efkâr basıyor işte
Belki sarhoş olmak tek çıkar yol
Bunca derde gel de içme.
